Γράφει ο Διονύσης Μαρίνος

Στον τέταρτο όροφο του νοσοκομείου Μητέρα όπου νοσηλευόταν εδώ και λίγες εβδομάδες, τη στιγμή που το ρολόι έδειχνε 4.30 το απόγευμα της Τετάρτης 27 Δεκεμβρίου 2023, το πιο μοναχικό πουλί της σύγχρονης ελληνικής ποίησης, η Μαρία Λαϊνά, πέταξε μακριά σε ηλικία 76 ετών.

Είναι εξαρχής αδόκιμο να καταφύγεις σε άσκοπες νεκρολογίες για μια δημιουργό που είχε θέσει από μόνη της το μέτρο της απουσίας της ως κάτι αέρινο που θα κυκλοφορεί ακόμη κι αν το χθόνιο σώμα της έχει ηττηθεί. «Αν κάποτε πεθάνω, / μην ακούσεις ποτέ πως τάχα ‘’κείμαι ενθάδε’’: / εσύ θα με βρεις στην αναπνοή του αγέρα / στο φευγαλέο, παιδικό χαμόγελο», είχε γράψει στο «Θριαμβικό».

Γεννημένη στην Πάτρα το 1947, θα εισέλθει στην ποίηση πολύ νωρίς, μόλις το 1968, με τη συλλογή Ενηλικίωση που ήταν ένα προανάκρουσμα για ό,τι θα επακολουθούσε. Σπούδασε Νομική στο Πανεπιστήμιο Αθηνών, αλλά ο νόμος που υπάκουσε και υπηρέτησε ήταν αυτός της ποίησης. Ποτέ δεν άσκησε δικηγορία. Αντ’ αυτής, εργάστηκε ως μεταφράστρια, κριτικός έργων τέχνης, σεναριογράφος, ραδιοφωνική παραγωγός, δημοσιογράφος ενίοτε με δική της στήλη σε εφημερίδες, ακόμη και καθηγήτρια ελληνικών.

H είσοδος στην ποίηση 

Το 1970 θα ακολουθήσει η δεύτερη ποιητική συλλογή της Επέκεινα. Είναι η γενιά του ‘70, ο ανανεωτικός αέρας που φέρνει η συγκεκριμένη φουρνιά ποιητών και ποιητριών. Η Μαρία Λαϊνά θα σταθεί εντός, αλλά και πάντα εκτός αυτού του ποικιλόμορφου, αλλά τόσο παθιασμένου, συνόλου. Όπως θα κάνει σε όλη τη ζωή τους. Πάντα στην άκρη. Σαν φωτογραφία που φοβόταν να εκτεθεί στο φως.

Ακολουθούν άλλες επτά ποιητικές συλλογές (εννέα συνολικά): Αλλαγή τοπίου (εκδ. Κέδρος), Σημεία στίξεως (εκδ. Κέδρος), Δικό της (εκδ. Κείμενα), Ρόδινος φόβος (εκδ. Στιγμή), Εδώ, (εκδ. Καστανιώτη), Ο κήπος -όχι εγώ (εκδ. Καστανιώτη), Μικτή τεχνική (εκδ. Πατάκης), Σε τόπο ξερό, Ποιήματα 1970 - 2012, (εκδ. Πατάκης), Ό,τι έγινε - άνθρωποι και φαντάσματα (εκδ. Πατάκη).

Αν η ποίηση είναι η μεγάλη της αγάπη, το θέατρο γίνεται ο τόπος που ξεδιπλώνει τη ζωή της μοναξιάς σε πρόσωπα, ρόλους, καταστάσεις. Τα έντεκα θεατρικά της συνομιλούν άμεσα με τον Μπέκετ, τον Μπέρνχαρντ, αλλά και τον Φόσε. Είναι ελλειπτικά, τραχιά, αλλά και συνάμα βαθύτατα ανθρώπινα.

Στην εργογραφία της υπάρχουν πέντε πεζογραφήματα, τρεις κριτικές και μελετήματα, καθώς μια ανθολογία ξένης ποίησης του 20ου αιώνα (επιλογή από ελληνικές μεταφράσεις).

Έργα της έχουν μεταφραστεί σε πολλές γλώσσες (αγγλικά, γαλλικά, ισπανικά, γερμανικά, σουηδικά, φιλανδικά, βουλγαρικά, εβραϊκά κ.ά). Έχει τιμηθεί με το Κρατικό Βραβείο Ποίησης (1993), το Βραβείο Καβάφη (1996), το Βραβείο Μαρία Κάλλας του Γ΄ Προγράμματος της ΕΡΤ (1998).

Το 2014 της απονεμήθηκε από την Ακαδημία Αθηνών το Βραβείο Κώστα και Ελένης Ουράνη. Η μετάφραση της ποιητικής της συλλογής Ρόδινος Φόβος στα γερμανικά από τον Dadie Σιδέρη – Speck απέσπασε το βραβείο της πόλης του Μονάχου. Το 2022 τιμήθηκε με το Μεγάλο Κρατικό Βραβείο Γραμμάτων για το σύνολο του έργου της.

Η μοναξιά και ο θάνατος 

Ποιήτρια όπου η έννοια της μοναξιάς αποκτάει στο έργο της υπαρξιακό έμβλημα, θα πει στην Αργυρώ Μποζώνη στη συνέντευξή της στην Book Press: «Υπάρχουν φορές που θέλω απόλυτη ησυχία, που θέλω να εξασφαλίσω μια ήρεμη μοναξιά. Σκέπτομαι, δουλεύω, ακούω πολλή μουσική. Με ενδιαφέρει η μοναξιά. Με ενδιαφέρει ένας άνθρωπος που ζει μόνος. Με ενδιαφέρει να φτάσει κάποιος στο ακραίο σημείο της μοναξιάς»

Στην ίδια συνέντευξη είχε πει για τον θάνατο ότι την απασχολούσε από πέντε ετών. «Με αγκάλιασε η μητέρα μου και μου άλλαζε ένα πουκαμισάκι, επάνω στο τραπέζι, και εκεί δεν ξέρω πώς μου ήρθε εμένα και της είπα: «Μαμά όταν μεγαλώσω και μεγαλώσω κι άλλο, τι θα γίνει;» Και με αγκάλιασε και αισθάνομαι αυτή την αγάπη της μητέρας μου στο σώμα μου ακόμα και σήμερα –ξέρεις είναι πιο σπουδαίο να αισθανθείς από το να καταλάβεις–, και μου είπε πολύ γλυκά: «Τίποτα». Αυτό το τίποτα με καταδιώκει σε όλη μου τη ζωή. Μου το είπε γλυκά». 

Πώς ανεβαίνεις ένα βουνό; 

Αν δει κανείς το έργο της στην έκτασή του ενδεχόμενα θα φτάσει στο μη ασφαλές συμπέρασμα πως η Μαρία Λαϊνά έγραφε εύκολα, ότι η συνάφειά με τις λέξεις ήταν καθημερινή, οργανική και ακατάπαυστη.

Κι όμως, το 2013 μιλώντας στον Κώστα Αγοραστό, σε μια άλλη συνέντευξη που είχε παραχωρήσει στην Book Press, θα δώσει μια απάντηση που θα μπορούσε να βγει από το στόμα ενός βουδιστή μοναχού: «Εσείς ανεβαίνετε εύκολα ένα βουνό; Υπάρχουν ωστόσο και ώρες που το κορμί σου κολυμπάει στη θάλασσα. Δεν είναι πάθος το να γράφω, ανάγκη είναι! Κάθε φορά που ξεκινώ κάτι, εύχομαι να ήμουν άλλη».

Σ΄εκείνη τη συνέντευξη είχε παραδεχθεί πως η ποίηση κάλυπτε μέσα της την ανάγκη του έρωτα. Του υπάρχοντος; Του διαρκώς αναπτερωμένου; Είναι η απουσία που κρίνει τα πράγματα στην Λαϊνά. Η κενότητα, η αποχώρηση, το τίποτα μέσα σε κάτι και εντέλει η σιωπή.

H σιωπή

Στο ποίημά της «Κυρίως» είναι σαν να μην μας δίνει το δικό της ορισμό της ποίησης: «Γλυκαμένη από τον θυσανωτό/ μπλε της ψίθυρο/ η ποίηση/ κυρίως/ δυναμώνει τον ήχο/ της σιωπής». Αν έστερξε σε κάτι τόσο βαθιά η Λαϊνά, αν αποζήτησε την απαρχή όλων των πραγμάτων που συγκροτούν την ανθρώπινη περίπτωση, αυτό ήταν η σιωπή. Η αρχή και το τέλος των πάντων.

Να γιατί θα πει στην Αργυρώ Μποζώνη: «Δεν μπορώ να καταλάβω τι είναι να μην υπάρχεις, το τίποτα. Αυτό με βασανίζει πολύ. Τι πάει να πει τίποτα; Η ανυπαρξία δεν χωράει στο μυαλό μου. Αν σου πω ότι αύριο δε θα υπάρχει τίποτα; Εν τέλει, αναγκάζεσαι, γιατί αλλιώς δεν μπορείς να ζήσεις. Νομίζω κανείς δεν μπορεί να αποφύγει αυτή τη σκέψη».

Ηδύτητα και δριμύτητα

Η Λαϊνά έγραψε προς έζησε με αναίδεια, ωστόσο αν κυριαρχεί κάτι στην ποίησή της είναι η ηδύτητα και η δριμύτητα της ύπαρξης. Δεν υπάρχουν ρυθμισμένη δοσολογία στο τι επικρατεί περισσότερο. Άλλωστε, στη δική της περίπτωση είναι η ανθρώπινη κατάσταση ως ένα σύνολο απολήξεων του πόνου, της μοναξιάς, αλλά και της αγάπης.

Στο σκεπτικό της επιτροπής των Κρατικών Βραβείων του 2022, τότε που της απονεμήθηκε το Μεγάλο Βραβείο Γραμμάτων, είχε γραφτεί πως ο τρόπος γραφής της «αν και μοιάζει δύσβατος σε πρώτη ανάγνωση, αναδεικνύει το βάθος και τις πτυχώσεις που έχουν όσοι και όσα στη ζωή μας στερούνται ορατότητας και αναγνώρισης».

Να ξανά η έννοια της απουσίας που, με έναν παράδοξο τρόπο, στο έργο της Λαϊνά αποκτάει σώμα και οντότητα. Υπάρχει κάτι που για τους άλλους μοιάζει ολότελα χαμένο.

Η εξομολόγηση

Η Λαϊνά καταφέρνει να εξομολογείται, μιλάει σε πρώτο πρόσωπο, δεν φοβάται να τσακιστεί στην άκρη του στίχου ή εκεί που τελειώνει το ποίημα κι αρχίζει ο γκρεμός.

Κι όμως, όσο πιο προσωπική γίνεται, τόσο το γενικό, αυτό που δεν έχει ως πρώτο μέλημα, αυτό που δεν σκιάζει τα χαρτιά της και δεν την αφορά, εισχωρεί στην ποίησή κάνοντάς την να μας αφορά όλους. Είναι η βίωση της ανθρώπινης κατάστασης διά των λέξεων.

Ασκητική ποίηση

Λιτοί στίχοι, απουσία επιθετικών προσδιορισμών, σχεδόν ασκητική ποίηση, η Λαϊνά θα σταθεί απέναντι στον ανθρώπινο πόνο με τα ελάχιστα δυνατά όπλα. Ίσως τα μόνα που χρειάζεται πραγματικά ένας δημιουργός για να αναπτύξει το έργο του. Ολα τα άλλα είναι φτηνή φιλολογία.

Η ποίησή της έχει την αίσθηση ενός αγγίγματος, μια σωματικότητας. Είναι άμεση και δραστική δίχως τις συναισθηματικές κορυφώσεις που ενδεχόμενα έχει συνηθίσει κανείς σε ποιητικά περιβάλλοντα.

Ο έρωτας, η φύση, οι άνθρωποι, ακόμη και η αυτοσαρκαστική διάθεση που συχνά εμφανίζεται στην ποίησή της, όλα μα όλα υπαγορεύονται από μια δέσμη αγωνίας.

Είναι αυτή η μεταφυσική της αγωνίας, την οποία αντικρίζει από απόσταση, από το σημείο που της επιτρέπει να είναι μέσα στην κατάσταση, αλλά και πέριξ αυτής για να μπορεί να την διοπτεύσει εντονότερα και πιο ολοκληρωμένα.

Κι όμως, όσο κι αν τα οντολογικά ζητήματα αφήνουν στην όψη των ανθρώπων μια υφή γυαλόχαρτου, κάτι σκληρό που δεν αντέχεται, η ποίηση της Λαϊνά επιτρέπει μικρές δέσμες φωτός να εισβάλλουν από τις ρωγμές.
«Ένα παιχνίδι του φωτός/όπως όλοι μας τέλος πάντων», θα γράψει επιγραμματικά και ουσιαστικά αυτό είναι το credo της, εν πολλοίς. Λίγο φως μέσα στο πολύ σκοτάδι, αλλά τουλάχιστον υπάρχει.

Από την παράσταση «Το φαγητό» της Μαρίας Λαϊνά.

Η ανακοίνωση της Εταιρείας Συγγραφέων

Ανακοίνωση εξέδωσε και η Εταιρεία Συγγραφέων, την οποία υπογράφει ο διακεκριμένος κριτικός λογοτεχνίας Αλέξης Ζήρας που αναφέρεται στα κυρίαρχα χαρακτηριστικά της ποίησης της Μαρίας Λαϊνά.
Συγκεκριμένα, αναφέρει η ανακοίνωση:

«Με οδύνη πληροφορηθήκαμε την απώλεια της σημαντικής μας ποιήτριας και ιδρυτικού μέλους της Εταιρείας Συγγραφέων Μαρίας Λαϊνά. Η Μαρία Λαϊνά γεννήθηκε το 1947 στην Πάτρα. Με σπουδές στη Νομική Αθηνών, αφοσιώθηκε από πολύ νωρίς στο χώρο της λογοτεχνίας. Η ποίησή της βραβεύτηκε με όλες τις σημαντικές διακρίσεις, με πιο πρόσφατες το Βραβείο Ιδρύματος Κώστα & Ελένης Ουράνη Ακαδημίας Αθηνών (2014) και το Μεγάλο Κρατικό Βραβείο Γραμμάτων (2022). 

Εκ μέρους του Δ.Σ. και των μελών της Εταιρείας Συγγραφέων εκφράζουμε τα βαθύτερα και ειλικρινή μας συλλυπητήρια στους οικείους της. 

Ακολουθεί επιμνημόσυνο κείμενο του Αλέξη Ζήρα, πρώην Προέδρου της Εταιρείας Συγγραφέων: 

Η Μαρία Λαϊνά είναι από τις ποιήτριες του αρχικού πυρήνα της παρέας του ΄70 που είχαν εξαρχής μια διαμορφωμένη και ευδιάκριτη λογοτεχνική παρουσία μεταξύ των νέων της εποχής. Μόλις στα εικοσιένα της, με την σημαδιακή Ενηλικίωση (1968), εμφανίζει δυο στοιχεία της ποιητικής της γραφής τα οποία δεν θα τα αποχωριστεί έκτοτε: ένα είδος πεζόμορφου, λυρικού μονολόγου, που αργότερα, με τον Κλόουν (1985) θα την ωθήσει να δοκιμαστεί με εξαιρετικά γόνιμα αποτελέσματα στο ποιητικό θέατρο, και έπειτα μια πρώιμη ικανότητα να φτάνει με σταθερές και ήρεμες κινήσεις στο κουκούτσι, περνώντας μέσα στη σάρκα ενός νοήματος που πάλλει και αλλάζει σχήματα διαρκώς. 

Δεν θυμάμαι να προσχώρησε ποτέ η Λαϊνά στις εύκολες λύσεις, δεν κυνήγησε την πρωτοτυπία, δεν διάλεξε να εντυπωσιάσει με ανατρεπτικές τεχνικές. Άφηνε να περάσει διαμέσου της, σαν να ήταν αυτή η ίδια ένα ηχείο διαπόρευσης, έναν λόγο που την κυρίευε και κατέληγε να μιλήσει με τη γλώσσα της: 

Η τάση μου είναι αυτό που εν τέλει γράφω […] Η στιγμή της ακαριαίας σύμπτωσης του συγγραφέα με το έργο του, περνά ανεπιστρεπτί […] Κάνω αυτό που μου έρχεται κι όχι αυτό που έχω προαποφασίσει. Και στη ζωή μου έτσι είμαι. Κάθομαι και περιμένω τι θα μου συμβεί. `Όταν λοιπόν ξυπνάω με διάθεση να γράψω, κάθομαι στο γραφείο και ελπίζω, σχεδόν προσεύχομαι, αυτή η διάθεση να μου δείξει που θα πάω.*

Δημιούργησε έτσι με τον τρόπο της μια ανοιχτή διαδικασία σύνθεσης του ποιήματος, μια ασύλληπτη για την τυπική λογική συνθήκη μαγείας, γεμάτη με διαδρομές της ψυχικής ευθραυστότητας και με όχημα έναν λόγο κατάστικτο από σιωπές, από επαναλήψεις που θυμίζουν τους μπεκετικούς μονολόγους. Αν θα θέλαμε να βρούμε εντός της ελληνικής ποιητικής παράδοσης τις προγενέστερές της, νομίζω ότι δυο κορυφαίες στη γραμμή αυτή θα ήταν η Ζωή Καρέλλη, με την ενδοστρεφή στοχαστική ποίησή της, αλλά και η Ελένη Βακαλό, τουλάχιστον η πρώιμη. Όπως και εκείνες έτσι και η Λαϊνά μετάγγισε στα ποιήματά της την απόγευση των κρίσιμων υπαρξιακών θεμάτων, με μια άρθρωση γυμνή και αστόλιστη. Ερωτικά μεταισθήματα, έντονη αίσθηση της φθοράς και της μοναξιάς, ιδίως μετά τον Ρόδινο φόβο (1992) αναπτύσσονται σ’ ένα μεταφυσικό, αιχμηρό τοπίο όπου το παιχνίδι του πάνω από φύλα και επιμερισμούς δημιουργού με τους αντικατοπτρισμούς του αποκτά μια διάσταση οντολογική. 

Ποίηση μνήμης ή ποίηση που προσπαθεί με εγρήγορση να συλλάβει τις ακαθόριστες πτυχές των πραγματικών ή των ονειρικών καταστάσεων της ύπαρξης, των απογεύσεων, των μεταισθημάτων, των μετα-ερωτικών εμπειριών, των ενοράσεων, η φωνή της Λαϊνά ασφαλώς και θα ξεχωρίζει για πάντα δραστικά με τη λιτότητα και την ασκητικότητά της, μέσα στο σύνολο των ιδρυτικών φωνών της ποίησης του 1970. 

[27.12.23] 

ΑΛ. ΖΗΡΑΣ 

*Μαρία Λαϊνά, «Από τη σιωπή στη μοναξιά». Συνέντευξη με τη Μικέλα Χαρτουλάρη, εφ. Τα Νέα, 31 Μαίου 1994, σ.35.»

^＊Ο ΔΙΟΝΥΣΗΣ ΜΑΡΙΝΟΣ είναι δημοσιογράφος και συγγραφέας. Τελευταίο βιβλίο του, το μυθιστόρημα «Μπλε ήλιος» (εκδ. Μεταίχμιο).

Πηγή: bookpress.gr

Μία σοβαρή καταγγελία έρχεται στο φως της δημοσιότητας από γονείς και νηπιαγωγούς. Ειδικότερα, την παρέμβαση του υπουργείου Παιδείας ζητά η Ομοσπονδία των Ιδιωτικών εκπαιδευτικών (ΟΙΕΛΕ)  μετά από  καταγγελίες για κακοποίηση παιδιών, εκφοβισμό εργαζόμενων, και αναίτιες απολύσεις σε ιδιωτικό νηπιαγωγείο της Ελευσίνας.

Εκπαιδευτικοί και γονείς καταγγέλλουν πως η ιδιοκτήτρια και η συνοδός του σχολικού σπρώχνουν, τραβάνε τα μαλλιά των παιδιών και ασκούν συναισθηματικό εκβιασμό. Ακόμα, αναφέρεται πως δεν ακολουθείται κάποιο σοβαρό εκπαιδευτικό πρόγραμμα από το νηπιαγωγείο, το οποίο βάζει τα παιδιά να παρακολουθούν πολλές ώρες βίντεο. 

Οι νηπιαγωγοί καταγγέλλουν πως πέφτουν θύματα εκβιασμού, υποχρεώνονται να κάνουν εργασίες που είναι εκτός των καθηκόντων τους και απολύονται αναίτια. Οι ιδιωτικοί εκπαιδευτικοί (ΟΙΕΛΕ)υπογραμμίζουν ότι το φαινόμενο αυτό είναι συχνό και αφορά πλήθος ιδιωτικών νηπιαγωγείων, ενώ κατηγορούν το υπουργείο Παιδείας ότι γνωρίζει την κατάσταση αλλά δεν κάνει καμία ενέργεια ή έλεγχο των καταγγελιών, που έχει στη διάθεσή του.

Η ανακοίνωση της Ομοσπονδίας Ιδιωτικών Εκπαιδευτικών (ΟΙΕΛΕ)

«Τι άλλο πρέπει να γίνει στα ιδιωτικά νηπιαγωγεία, Κύριε Υπουργέ, για να παρέμβετε; Κακοποίηση παιδιών, εκφοβισμός εργαζόμενων, τουλάχιστον 10 απολύσεις τα τελευταία δύο χρόνια σε νηπιαγωγείο της Ελευσίνας!

Μια συγκλονιστική καταγγελία που δείχνει το βαθμό της ασυδοσίας στο χώρο των ιδιωτικών νηπιαγωγείων έφτασε στην Ομοσπονδία μας, υπογεγραμμένη από ομάδα εκπαιδευτικών που εργάστηκαν/εργάζονται σε ιδιωτικό νηπιαγωγείο στην Ελευσίνα. Σύμφωνα με την καταγγελία:

Η βασική νηπιαγωγός και ιδιοκτήτρια σπρώχνει και τραβάει παιδιά και τους μιλάει με προσβλητικό τρόπο. Επίσης, είναι συνεχείς οι συναισθηματικοί εκβιασμοί και ο εκφοβισμός παιδιών με διάφορους τρόπους.

Ο συνοδός του σχολικού λεωφορείου (κατά την καταγγελία στενό συγγενικό πρόσωπο της ιδιοκτήτριας) τραβάει μαλλιά και φαβορίτες παιδιών.

Οι εκπαιδευτικοί γίνονται στόχοι συνεχών επιθέσεων και εκφοβισμού. Επειδή πολλοί αρνούνται να καθαρίζουν ή να κάνουν άσχετες εργασίες με το αντικείμενό τους, απολύονται. Έχουν υπάρξει, πάντοτε σύμφωνα με τις καταγγελίες, τουλάχιστον 10 απολύσεις τα δύο τελευταία χρόνια και τουλάχιστον 3-4 το τελευταίο τρίμηνο. (Θα περιμένουμε ενημέρωση από τις υπηρεσίες του ΥΠΑΙΘΑ, αν η αρμόδια Διεύθυνση Πρωτοβάθμιας Εκπαίδευσης έχει ελέγξει το σχολείο, το θέμα του πρωτοφανούς αριθμού των απολύσεων και τα διοριστήρια και τις μισθοδοτικές καταστάσεις των εκπαιδευτικών…)

Δεν τηρείται κανένα σοβαρό πρόγραμμα και τα παιδιά παρακολουθούν βίντεο πολλές ώρες μέσα στην ημέρα.

Η εικόνα αυτή δεν είναι εξαίρεση. Έχουμε πολλάκις γράψει για την κατάσταση κόλασης στο 80% τουλάχιστον των ιδιωτικών νηπιαγωγείων που, σε οποιαδήποτε πολιτισμένη χώρα, δεν θα επιτρεπόταν να συνεχίζεται η λειτουργία τους. Στις 8 Δεκεμβρίου αναφερθήκαμε με συγκεκριμένα στοιχεία στο τι συμβαίνει στα ιδιωτικά νηπιαγωγεία και απευθύναμε πρόσκληση στην πολιτική ηγεσία του ΥΠΑΙΘΑ να αναλάβει δράση. Δυστυχώς, για μια ακόμη φορά, δεν υπήρξε καμιά αντίδραση. Σιγή ασυρμάτου. Φαίνεται ότι η κυβέρνηση και το Υπουργείο Παιδείας δεν νοιάζονται για το ότι οι εκπαιδευτικοί στους χώρους αυτούς:

• Εργάζονται συχνά μέχρι και 12 ώρες την ημέρα, παρέχοντας πλήθος υπηρεσιών που δεν έχουν καμιά σχέση με τα καθήκοντά τους και για τις οποίες φυσικά δεν πληρώνονται (συνοδείες σχολικών, μαγείρεμα, καθάρισμα, γραμματειακή υποστήριξη κ.λπ.)
• Απασχολούνται παράνομα σε διακοπές και αργίες
• Υποχρεώνονται να επιστρέφουν στο χέρι του εργοδότη τμήμα του μισθού τους (Ίσως επειδή οι δύο εργοδοτικοί φορείς του χώρου είναι στενά συνδεδεμένοι με το χώρο της κυβερνητικής παράταξης…)

Θα επαναλάβουμε verbatim την τελευταία παράγραφο της τελευταίας μας ανακοίνωσης, προειδοποιώντας πως, αν δεν γίνει κάτι άμεσα, θα υπάρξουν πολύ χειρότερα:

"Φυσικά, σε τέτοιες συνθήκες και με απολύτως εξαντλημένους τους ιδιωτικούς εκπαιδευτικούς, δεν πλήττεται μόνο η ποιότητα της παρεχόμενης εκπαίδευσης. Οι εκπαιδευτικοί που εργάζονται από τις 6 το πρωί κάνοντας συνοδεία, στη συνέχεια επιστρέφουν να κάνουν μάθημα, μετά μαγειρεύουν, σφουγγαρίζουν, εκτελούν χρέη γραμματείας, μάγειρα, κηπουρού, μετά κάνουν απογευματινή φύλαξη και ολοκληρώνουν την ημέρα τους με συνοδεία του τελευταίου δρομολογίου σχολικού, είναι αδύνατον να επιτηρούν αποτελεσματικά τους μαθητές, με αποτέλεσμα να υπάρχει μείζον θέμα υγείας και ασφάλειας των νηπίων. Ας ελπίσουμε να μην χρειαστεί να επανέλθουμε, αυτή τη φορά μετά από κάποιο οδυνηρό περιστατικό…"».

Την αυξημένη διακίνηση προϊόντων και δώρων μέσω εταιρειών ταχυμεταφορών αλλά και των ΕΛΤΑ κατά την εορταστική περίοδο των Χριστουγέννων και της Πρωτοχρονιάς επιχειρούν να αξιοποιήσουν απατέωνες που στέλνουν παραπλανητικά SMS, τα οποία περιέχουν και ένα url για να πατήσουν τα υποψήφια θύματα.

Αποστολέας του SMS, που έχουν λάβει αρκετοί πολίτες τα τελευταία 24ωρα (ορισμένοι και περισσότερες από μια φορές), εμφανίζεται ένας αριθμός κινητού τηλεφώνου.

Το κείμενο ξεκινά με τη φράση «ελληνική ανάρτηση», ενώ στη συνέχεια το δόλωμα της απάτης συνεχίζει ως εξής: «Σημειώστε ότι δεν μπορούμε να σας παραδώσουμε το προϊόν λόγω λανθασμένης διεύθυνση παράδοσης».

Οι απατεώνες στη συνέχεια ζητούν από τα υποψήφια θύματά τους να πατήσουν έναν σύνδεσμο (url) «για να διορθώσετε αμέσως τις πληροφορίες».

Για να πείσουν, δε, τα θύματά τους οι απατεώνες υποστηρίζουν στη συνέχεια ότι «μόλις τα δεδομένα διορθωθούν, θα σας τα στείλουμε ξανά αμέσως» ενώ το απατηλό SMS καταλήγει ως εξής: «Τα Ελληνικά Ταχυδρομεία σας εύχονται καλή μέρα».

Δείτε το SMS της απάτης:
 

Φιλολογικός Σύλλογος Παρνασσός

Athens Classical Players

Κύκλος Συναυλιών Μουσικής Δωματίου «Μουσικοί Περίπατοι»

«Τοπία στην Ομίχλη»

Δευτέρα 8 Ιανουαρίου 2024 στις 20:30

Το διακεκριμένο σύνολο εγχόρδων Athens Classical Players που ερμηνεύει χωρίς μαέστρο, παρουσιάζει στις 8 Ιανουαρίου 2024 και ώρα 20:30 στον Φιλολογικό Σύλλογο «Παρνασσός» τη συναυλία «Τοπία στην Ομίχλη» με έργα ιδιαίτερα απαιτητικά και με ξεχωριστή θέση στο ρεπερτόριο των συνόλων εγχόρδων. 

H σουίτα Ειδύλλιο του L. Janácek με φανερή την επιρροή από το λυρισμό και τις ρομαντικές περιγραφές του A. Dvorăk αλλά και πρωτοποριακή γραφή, στέκεται δίπλα στα εκπληκτικά Δέκα σκίτσα του Ν. Σκαλκώτα που κάθε ένα ξεχωριστά, περικλείει ένα διαφορετικό μουσικό σύμπαν όπου αναδεικνύεται ξανά και ξανά η μοναδική διάνοια του συνθέτη. 

Ως άλλα τοπία στην κοσμική ομίχλη των αρχών του 20ου αιώνα κι όταν ασυνείδητα, η μουσική δημιουργία ανακατασκευάζει τον ιδανικό τόπο, τα έργα αυτά μαζί με τη δημοφιλή σερενάτα του A. Dvorăk που απογειώνει το ρομαντικό στοιχείο, στέκουν ως φάροι των μουσικών μας αξιών και τις διαφυλάττουν στο χώρο και στο χρόνο.

Πρόγραμμα Συναυλίας

ΛΕΟΣ ΓΙΑΝΑΤΣΕΚ (1854 - 1928) Ειδύλλιο για έγχορδα

ΝΙΚΟΣ ΣΚΑΛΚΩΤΑΣ (1904 - 1949) Δέκα σκίτσα για έγχορδα

ΑΝΤΟΝΙΝ ΝΤΒΟΡΖΑΚ (1841 - 1904) Σερενάτα για έγχορδα σε μι μείζονα, έργο 22

Athens Classical Players

Βιολιά: Γιώργος Μάνδυλας (εξάρχων), Βασίλης Σούκας, Ίρις Λουκά, Τριαντάφυλλος Λούκας, Χριστόφορος Καραθανάσης, Λίζα Νοκ, Πλάτων Μπουργιώτης

Βιόλες: Αντίλοχος Τρανός, Πέτρος Βλάσσης

Τσέλο: Αστέριος Πούφτης, Χριστίνα Κούτρου

Κοντραμπάσο: Νίκος Τσουκαλάς

Πληροφορίες

Δευτέρα 8 Ιανουαρίου 2024, ώρα έναρξης 20:30

Φιλολογικός Σύλλογος Παρνασσός: Πλ. Αγ. Γεωργίου Καρύτση 8, Αθήνα

Τιμές εισιτηρίων: 10€ Γενική είσοδος, 5€ εκπτωτικό

Προπώληση: TICKETSERVICES

Ταμείο: Πανεπιστημίου 39, Αθήνα

Τηλεφωνικά: 2107234567

Online: https://www.ticketservices.gr/event/koa-mousikoi-peripatoi-topia-stin-omixli

Επικοινωνία: Μαρίκα Αρβανιτοπούλου | Art Ensemble

Αthens Classical Players C.V

Οι ACP δημιουργήθηκαν από την αγάπη των μελών για διαρκή
αναζήτηση και ερμηνεία σημαντικών έργων της μουσικής δημιουργίας,
με αφετηρία την ευρύτερη κλασική περίοδο και πυξίδα το ιδιαίτερο
μήνυμα που ένα έργο οποιασδήποτε εποχής, μπορεί να μεταφέρει και
να αποδεικνύεται μέσα από μια διαλεκτική ερμηνευτική προσέγγιση,
πιο επίκαιρο από ποτέ.

Με εξάρχων το Γ. Μάνδυλα, μελετούν και ερμηνεύουν χωρίς
μαέστρο, υιοθετώντας σολιστική προσέγγιση, τόσο ως προς την
ενδελεχή γνώση της παρτιτούρας, όσο και στην επιλογή της
παραστατικής πρακτικής.

Έχουν εμφανιστεί στο εκπαιδευτικό πρόγραμμα της Κρατικής
Ορχήστρας Αθηνών, «Ο Κώδικας του Μότσαρτ» στο Αγρίνιο το
Σεπτέμβριο του 2019 αλλά και στους δρόμους της πόλης, πηγαίνοντας
τη μουσική στις καθημερινές διαδρομές των κατοίκων, εγχείρημα που
αγκαλιάστηκε θερμότατα από τους πολίτες. Η επόμενη εμφάνισή τους,
στο πλαίσιο του προγράμματος «Μουσική Προσφορά-Προσφορά
Μουσικής» της ΚΟΑ, υπό την καλλιτεχνική διεύθυνση του Λεωνίδα
Καβάκου, πραγματοποιήθηκε στις Σέρρες το Δεκέμβριο του 2019 στον
κινηματογράφο Αστέρια για την ενίσχυση του ΚΕΘΙΣ (Κέντρο
Θεραπευτικής Ιππασίας Σερρών).

Η πρώτη τους συμμετοχή σε διαδικτυακή συναυλία ήταν η
εμφάνισή τους στην παρουσίαση του προγράμματος της
καλλιτεχνικής περιόδου 20-21 της Κρατικής Ορχήστρας Αθηνών.
Τον Ιούλιο του 2021 συμμετείχαν στον κύκλο συναυλιών «όλη η
Ελλάδα ένας πολιτισμός» με ζωντανή συναυλία στον αρχαιολογικό
χώρο Ελευσίνας καθώς και στο πρόγραμμα Dis- playing Attica
(Περιφέρεια Αττικής και Κρατική Ορχήστρα Αθηνών) με
μαγνητοσκοπημένη συναυλία στον αρχαιολογικό χώρο της Ρωμαϊκής
Αγοράς.

Το Φεβρουάριο του 2021 παρουσίασαν τη συναυλία τους
«Συνισταμένη Φωτός» με έργα A. Dvorak και W. A. Mozart που
προβλήθηκε διαδικτυακά από την ΚΟΑ και απέσπασαν πολύ καλές
κριτικές τόσο για την ερμηνευτική επιλογή τους, όσο και για τη
συνέπεια στη δύσκολη μεν αλλά εξαιρετικά ενδιαφέρουσα πρακτική
της μεταξύ τους καθοδήγησης. Ύστερα από πρόσκληση του Μεγάρου
Μουσικής Αθηνών, εκπροσώπησαν την ΚΟΑ στην εορταστική
συναυλία για την Παγκόσμια Ημέρα Μουσικής (Γιορτή της Μουσικής)
που διοργανώνεται κάθε χρόνο στον Κήπο του Μεγάρου στις 21 Ιουνίου.

Το Μάιο του 2022 συμμετέχοντας στον κύκλο Συναυλιών
Μουσικής Δωματίου «περίπατοι στα Μουσεία» της Κρατικής
Ορχήστρας Αθηνών, δημιούργησαν τη «Sonquisera» μια συναυλία
αποτελούμενη από έργα με συμβολικό χαρακτήρα (S. Prokofiev, W.
A. Mozart, P. I. Tchaikovsky) που υπογράμμισε την ανάγκη των
ερμηνευτών για αρμονική συνύπαρξη, ενώ έπαιξαν σε πρώτη
Εκτέλεση στην Ελλάδα τη σονάτα για σόλο βιολί του S. Prokofiev,
ακολουθώντας την οδηγία του συνθέτη για ερμηνεία του έργου
από περισσότερους βιολονίστες σε unisono.

Το Σεπτέμβριο του 2022, ύστερα από πρόσκληση του
καλλιτεχνικού Διευθυντή του Διεθνούς Φεστιβάλ Κέρκυρας, Διονύση
Γραμμένου εμφανίστηκαν στην εναρκτήρια συναυλία του νεοσύστατου
Φεστιβάλ με σολίστ τον διακεκριμένο βιολονίστα Γεώργιο Μπάνο.
Ακολούθησαν συναυλίες στα εκπαιδευτικά
προγράμματα «δικαίωμα στη μουσική» με την Κρατική Ορχήστρα
Αθηνών στα Κουφονήσια (2/2023).

Το Μάιο του 2023, εμφανίστηκαν στην αίθουσα του Πολεμικού
Μουσείου, στο πλαίσιο των συναυλιών Μουσικής Δωματίου της ΚΟΑ,
με ένα ιδιαίτερα απαιτητικό πρόγραμμα με έργα των A. Pärt, P. Vasks,
G. Pussini, C. Nielsen (πρώτη εκτέλεση), P. I. Tchaikovsky .
Το καλοκαίρι του 2023, πραγματοποίησαν συναυλίες ως
προσκεκλημένοι των Φεστιβάλ Πάρου, Σύρου (Φεστιβάλ Άνω) και
Ύδρας .

Η χρονιά που ακολουθεί, περιλαμβάνει συνεργασίες και
συναυλίες, πάντα με άξονα την πολύτιμη αξία της μουσικής πράξης
που γεννάται από αγάπη και διάθεση για συμμετοχή και προσφορά,
διατηρώντας τις σπουδαίες παραμέτρους της κλασικής μουσικής,
αναλλοίωτες στο χρόνο.

Τα μέλη
Βιολιά: Γιώργος Μάνδυλας (εξάρχων), Βασίλης Σούκας, Ίρις
Λουκά, Τριαντάφυλλος Λούκας, Χριστόφορος Καραθανάσης, Λίζα
Νοκ, Πλάτων Μπουργιώτης
Βιόλες: Αντίλοχος Τρανός, Πέτρος Βλάσσης
Τσέλο: Αστέριος Πούφτης, Χριστίνα Κούτρου
Κοντραμπάσο: Νίκος Τσουκαλάς

Πέντε παρτίδες φαρμάκου για την αντιμετώπιση παθήσεων του θυρεοειδή αδένα ανακοίνωσε ότι ανακαλεί ο Εθνικός Οργανισμός Φαρμάκων (ΕΟΦ).

Το φάρμακο που ανακαλείται είναι το Cinacalcet/Pharmazac F.C.Tab 30mg/tab.

Διαπιστώθηκε απόκλιση κατά τον έλεγχο διαλυτοποίησης στα πλαίσια μελέτης σταθερότητας

«Αποφασίζουμε την ανάκληση των παρτίδων 2201001A & 2201000A (ημερομηνία λήξης 02.2025), του φαρμακευτικού προϊόντος ‘CINACALCET/ PHARMAZAC F.C.TAB 30MG/TAB’, καθώς διαπιστώθηκε απόκλιση κατά τον έλεγχο διαλυτοποίησης στα πλαίσια μελέτης σταθερότητας», αναφέρει μεταξύ άλλων η ανακοίνωση του ΕΟΦ.

«Η εταιρεία ΦΑΡΜΑΖΑΚ ΑΦΕΒΕ, ως Κάτοχος Άδειας Κυκλοφορίας, οφείλει να επικοινωνήσει άμεσα με τους αποδέκτες των συγκεκριμένων παρτίδων και να τις αποσύρει από την αγορά μέσα σε εύλογο χρονικό διάστημα», προστίθεται στην ίδια ανακοίνωση.

ΑΝΤOΝ ΤΣΕΧΩΦ | Ο ΓΛΑΡΟΣ 

Βραβείο Καλύτερης Παράστασης 2022-2023 
& Βραβείο Νέας Ηθοποιού στην Άννα Μαρκά Μπονισέλ
Από την Ένωση Κριτικών Θεάτρου και Παραστατικών Τεχνών

Νέος Κύκλος Παραστάσεων
Θέατρο Άττις-Νέος Χώρος 
(Λεωνίδου 12, Μεταξουργείο)
Μετάφραση: Δαυίδ Μαλτέζε
Σκηνοθεσία: Σάββας Στρούμπος

Παίζουν οι ηθοποιοί (με σειρά εμφάνισης):
Άννα Μαρκά – Μπονισέλ, Γιάννης Σανιδάς, Ελπινίκη Μαραπίδη, 
Ρόζυ Μονάκη, Σάββας Στρούμπος

Παραστάσεις: 
Παρασκευή – Σάββατο, στις 21.00 & Κυριακή στις 20.00 

Έξτρα παραστάσεις:
Δευτέρα 01 Ιανουαρίου 2024, 20:00
Τετάρτη 03 Ιανουαρίου 2024, 21:00

Μετά την εξαιρετικά επιτυχημένη παρουσίασή της τον Μάιο του 2023, η παράσταση «Ο Γλάρος» του Άντον Τσέχωφ από την Ομάδα Σημείο Μηδέν σε σκηνοθεσία Σάββα Στρούμπου, επανέρχεται στο Θέατρο Άττις – Νέος Χώρος. 

Για τις ανάγκες της παράστασης δημιουργήθηκε νέα μετάφραση του έργου από τα ρωσικά την οποία υπογράφει ο Δαυίδ Μαλτέζε. 

«Ο Γλάρος» της Ομάδας Σημείο Μηδέν τιμήθηκε από την Ένωση Κριτικών Θεάτρου και Παραστατικών Τεχνών με το Βραβείο Καλύτερης Παράστασης για την καλλιτεχνική περίοδο 2022-2023 καθώς και με το Βραβείο Νέας Ηθοποιού στην Άννα Μαρκά Μπονισέλ.

Σκηνοθετικό σημείωμα
“Ο Γλάρος” είναι αινιγματικό έργο ανοιχτής δομής. Οι δημιουργοί χρειάζεται να αναλάβουν το ρίσκο της κατάβασης στις πιο σκοτεινές περιοχές του υλικού, τότε μονάχα μένουν έκθαμβοι από τον πλούτο, τις πολλαπλές διαστάσεις και τη συνθετότητα του έργου του Τσέχωφ. Και πάλι, όμως, η κατάβαση στον πυρήνα του υλικού δεν είναι αρκετή. Το έργο χρειάζεται να “διαβαστεί” με τέτοιον τρόπο που να επιτρέπει ταυτόχρονα το ρίζωμα στον πυρήνα και την αποκάλυψη όλων των εγκάρσιων διαδρομών του κειμένου. Στον Γλάρο ο Τσέχωφ προσκαλεί τους δημιουργούς να συμπορευθούν μαζί του στις κειμενικές ατραπούς και σε όλη τη δαιδαλώδη περιπέτεια εξόρυξης των πολύτιμων μετάλλων του υλικού. Δεν μπορείς παρά να ακούσεις και να ανταποκριθείς θετικά σε αυτό το κάλεσμα. 

Τα έργα του Τσέχωφ είναι έργα μετάβασης. Γράφονται σε καιρούς που ένας ολόκληρος κόσμος είναι έτοιμος να καταρρεύσει και ένας νέος κόσμος αρχίζει να δείχνει τις πρώτες σπίθες της γέννησης του. Και πάλι, όμως, οριστική λύτρωση δεν επέρχεται. Τα δαιδαλώδη ερωτήματα για την ανθρώπινη κατάσταση παραμένουν πεισματικά ανοιχτά. Στον Τσέχωφ βλέπουμε τη σύγκρουση ύπαρξης και ιστορίας. Η σύγκρουση αυτή απορυθμίζει τις συμπεριφορές, διαστρέφει την επιθυμία, αποσυντονίζει τα συναισθήματα και τις σκέψεις των προσώπων. Το ερώτημα “Ποιος είμαι; Τι είμαι;”, που απευθύνει ο Τρέμπλιεφ στον εαυτό του ως ψίθυρο, ακούγεται εκκωφαντικά και αφορά όλους μας. 
Ποιος είναι ο άνθρωπος σε καιρούς μεταβατικούς, όπου τίποτα δεν μπορεί να συνεχίσει όπως ήταν, τίποτα δεν μπορεί να μείνει στάσιμο και τίποτα δεν μπορεί να προχωρήσει χωρίς το άλμα προς έναν ουτοπικό ορίζοντα υπεράσπισης του ανθρώπινου μέσα στον άνθρωπο;
Σάββας Στρούμπος

Συντελεστές παράστασης:
Μετάφραση: Δαυίδ Μαλτέζε
Σκηνοθεσία - Διασκευή: Σάββας Στρούμπος
Σκηνικά - κοστούμια: Κατερίνα Παπαγεωργίου
Φωτισμοί: Κώστας Μπεθάνης
Ηχοτοπίο: Λεωνίδας Μαριδάκης
Δραματολόγος: Μαρία Σικιτάνο
Κατασκευή κοστουμιών: Ελένη Χασιώτη
Κατασκευή σκηνικού: Απόστολος Ζερδεβάς
Μακιγιάζ: Βιργινία Τσιχλάκη
Φωτογραφίες: Αντωνία Κάντα
Επικοινωνία: Μαριάννα Παπάκη, Νώντας Δουζίνας

Διανομή (με σειρά εμφάνισης):
Πιερρότος: Άννα Μαρκά – Μπονισέλ
Τρέμπλιεφ: Γιάννης Σανιδάς
Νίνα: Ελπινίκη Μαραπίδη
Αρκάντινα: Ρόζυ Μονάκη
Τριγκόριν: Σάββας Στρούμπος

Με την υποστήριξη του Υπουργείου Πολιτισμού
 

H παράσταση πραγματοποιείται υπό την αιγίδα του Ινστιτούτου Πούσκιν
 
Περισσότερες πληροφορίες για την Ομάδα Σημείο Μηδέν, τους συντελεστές και τις παραστάσεις που έχει παρουσιάσει, μπορείτε να βρείτε στο  www.simeiomiden.gr 

Χορηγοί Επικοινωνίας: ΕΡΤ, Δεύτερο Πρόγραμμα, Cosmote tv, Η Αυγή, ΠΡΙΝ, Εποχή, Στο Κόκκινο 105.5, 94FM Επικοινωνία, Culturenow.gr, Clickatlife.gr, Olafaq, Monopoli.gr, Catisart.gr, Cuemagazine.gr, Quinta-theater.gr, BoemRadio, SinwebRadio.

Info:
Τοποθεσία: Θέατρο Άττις-Νέος Χώρος (Λεωνίδου 12, Μεταξουργείο)
Ημέρες και ώρες παράστασης: Παρασκευή, Σάββατο, στις 21.00 και  Κυριακή στις 20.00. Έξτρα παραστάσεις: Δευτέρα 01 Ιανουαρίου 2024, 20:00, Τετάρτη 03 Ιανουαρίου 2024, 21:00. Διάρκεια: 100’ 
Πληροφορίες: Τηλ.: 210-3225207
Τιμές εισιτηρίων: 15ευρώ (κανονικό), 10ευρώ (μειωμένο: φοιτητές, άνεργοι ΟΑΕΔ, ΑμΕΑ, συνοδός ΑμΕΑ, άνω των 65, ΟΛΜΕ-ΔΟΕ, ομαδικές κρατήσεις άνω των 7 ατόμων)
Ηλεκτρονική Προπώληση: https://www.ticketservices.gr/event/anton-tsexof-o-glaros-theatro-attis/

Φέτος το Politico απένειμε «βραβεία» σε πολιτικούς ηγέτες, με τον δικό μας Κυριάκο Μητσοτάκη να κερδίζει βραβείο για τις υποκλοπές, «Οι ζωές των άλλων».

Όπως γράφει το Politico, «δεν ήταν πολλοί οι ηγέτες που μπόρεσαν να επιβιώσουν από τις αποκαλύψεις ότι η μυστική υπηρεσία της κυβέρνησής τους προσπάθησε να κατασκοπεύσει αντιπολίτευση και δημοσιογράφους. Όμως ο Έλληνας πρωθυπουργός Κυριάκος Μητσοτάκης δεν είναι οποιοσδήποτε πολιτικός.

Γόνος μιας κρητικής πολιτικής δυναστείας, ο Μητσοτάκης με σπουδές στο Χάρβαρντ, αρχηγός του συντηρητικού κόμματος της Νέας Δημοκρατίας στην Ελλάδα, όχι μόνο κατάφερε να ρίξει νερό στο σκάνδαλο, γνωστό ως «Predatorgate», αλλά κέρδισε και την επανεκλογή του, ισχυριζόμενος την αθωότητά του.

Το λογισμικό κατασκοπείας Predator που έδωσε το όνομά της στην υπόθεση θέτει το κινητό τηλέφωνο ενός θύματος στο έλεος των επιτιθέμενων, δίνοντάς τους πλήρη πρόσβαση στη συσκευή. Δεν είναι ο τύπος εφαρμογής που μπορεί κανείς να αγοράσει στο App Store. Το πώς κατέληξε το Predator σε σχεδόν 100 συσκευές στην Ελλάδα, εκ των οποίων οι περισσότερες ανήκαν σε υψηλόβαθμους κυβερνητικούς αξιωματούχους, επιχειρηματίες και δημοσιογράφους, παραμένει ένα μυστήριο που μπορεί να μην λυθεί ποτέ.

Τον περασμένο μήνα, οι ελληνικές αρχές ξεκίνησαν ποινική έρευνα σε μέλη του διοικητικού συμβουλίου της ανεξάρτητης οργάνωσης για τη διερεύνηση της υπόθεσης Predator, με τον ισχυρισμό ότι αξιωματούχοι εκεί διέρρευσαν απόρρητες πληροφορίες».

Τα υπόλοιπα βραβεία

Νικήτρια της χρονιάς αναδείχθηκε η Ούρσουλα φον ντερ Λάιεν, με το Politico να αναφέρει ότι της απονέμεται «η καλύτερη ερμηνεία μίας Γερμανίδας που προσποιείται την πρόεδρο της Ευρώπης», καθώς η πρόεδρος της Ευρώπης δεν προσπαθεί απλώς να προβάλει την εξουσία και να την ασκήσει, αλλά προσκρούει συνεχώς σε τοίχο.

Το βραβείο του «καλύτερου Ρώσου που παίζει τον Ρώσο» απονέμεται στον Βλάντιμιρ Πούτιν, καθώς κανείς δεν ξέρει να «παίζει» την Ευρώπη, όπως αυτός.

Στον Ζοζέπ Μπορέλ απονέμεται το βραβείο της καλύτερης διπλωματίας, με το Politico να αναφέρει ότι «αν υπάρχει κάτι για το οποίο οι Ευρωπαίοι μπόρεσαν να βασιστούν στον Ζοζέπ Μπορέλ, από τότε που έγινε ο τσάρος της εξωτερικής πολιτικής της ΕΕ στα τέλη του 2019, είναι ότι δεν χάνει ποτέ ευκαιρία να βάλει το πόδι του στο στόμα του».

Το βραβείο «Πώς τολμάς!», απονέμεται στην Γκρέτα Τούνμπεργκ και ποιος θα μπορούσε, άλλωστε, να ξεχάσει το παθιασμένο «πώς τολμάς» στη διάρκεια ομιλίας της στον κόσμο των ενηλίκων σε μια συνάντηση των Ηνωμένων Εθνών για το κλίμα το 2019.

Για το Politico, η Τζόρτζια Μελόνι είναι «το καλύτερο χόμπιτ που παίζει έναν φασίστα», αφού ως έφηβη της άρεσε να ντύνεται με άλλους ακροδεξιούς ως χαρακτήρες από τον «Άρχοντα των Δαχτυλιδιών» του J. R. R. Tolkien.

Πηγή: 2020mag.gr